زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر رضایت شغلی و قانون‌شکنی خیرخواهانه با نقش تعدیل‌گری رهبری خدمت‌گزار در بین کارکنان سازمان مرکزی دانشگاه فردوسی مشهد صورت گرفت. روش‌شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی ـ پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان سازمان مرکزی دانشگاه فردوسی مشهد است. با توجه به حجم نمونه مورد نیاز برای مدل‌سازی معادلات ساختاری، تعداد 151 نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار گردآوری در این پژوهش، پرسشنامه استاندارد است که حاوی 36 سؤال می‌باشد. روایی ابزار از طریق روایی سازه، روایی همگرا و واگرا مورد سنجش قرار گرفت. همچنین پایایی ابزار نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب مورد بررسی قرار گرفت و برای بررسی و آزمون فرضیه‌های پژوهش از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار Smart-PLS استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر رضایت شغلی و قانون‌شکنی خیرخواهانه تأثیر معناداری دارد. همچنین رهبری خدمت‌گزار تأثیر معنادار و منفی بر قانون‌شکنی خیرخواهانه و تأثیر معنادار و مثبت بر رضایت شغلی دارد. همچنین نتایج نشان داد که رهبری خدمت‌گزار، تأثیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر رضایت شغلی را تعدیل می‌کند ولی رهبری خدمت‌گزار تأثیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر قانون‌شکنی خیرخواهانه را تعدیل نمی‌کند. نتیجه‌گیری: مهم‌ترین عامل در دستیابی به مزیت رقابتی برای سازمان، نیروی انسانی می‌باشد که به‌درستی بتواند تصمیمات استراتژیک را در سازمان اجرا کند. به همین دلیل اجرای صحیح برنامه‌های مربوط به مدیریت استراتژیک منابع انسانی به‌طور مستقیم با عملکرد کارمندان متناسب است زیرا عملکرد مثبت کارکنان در نتیجه رضایت شغلی ظاهر می‌شود.

کلمات کلیدی