مقدمه: پژوهشگران مدیریت بحران، مقیاس جهانی فرضی (WAS) را برای نشان دادن تغییرات مفروضات برای پیش‌بینی خطرات سلامت روان بر اساس مدل جانوف-بولمن به کار می‌برند. در طول بحران قرنطینه COVID-19، اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه در جامعه مستلزم درک مفروضات افراد در مورد جهان بود و این امر ابتدا نیازمند بررسی ساختار عاملی مقیاس جهان فرضی بود. روش: این پژوهش از حیث هدف، کاربردی و از حیث گردآوری داده‌ها، توصیفی بود. از بین دانشگاه‌های فردوسی مشهد و اصفهان، 452 دانشجوی ۱۸ساله و بالاتر (245 زن) به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس جهان فرضی و پرسش‌نامه اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نسبتاً رضایت‌بخش بود و با مدل اصلی جهان فرضی مطابقت داشت. در طول دوره قرنطینه، مفروضات دانشجویان درباره جهان، به طور معناداری با اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه همبستگی داشت. رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد مفروضه‌های تصادفی نبودن و ادراک کنترل‌پذیری، اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه را پیش‌بینی می‌نمود. نتیجه‌گیری: قرنطینه و گسترش آن تأثیرات منفی بر سلامت روان را می‌افزاید. این یافته‌های قرنطینه COVID-19 با مفروضات قبلی مبنی بر عدم تغییر اندازه‌گیری در یک نمونه و راه‌حل عامل همسو هستند و می‌توانند به درک جهان فرضی دانشجویان در مواجهه با تروما و تغییرات شناختی مرتبط با آن در حوزه‌های پژوهش و عمل کمک کنند.

کلمات کلیدی