امروزه نام آنتوان بِرمَن به عنوانِ یکی از چهره‌های مطرح در حوزۀ دانشِ نوپای ترجمه‌شناسی بار‌ها و بار‌ها شنیده می‌شود. نامی نوظهور و البتّه پرفروغ که پیشینۀ مشخصی را نه تنها برای خوانندگان فارسی‌‌ زبان، بلکه برای هم‌زبانان و هم فرهنگانِ خود او نیز تداعی نمی‌کند. به عبارتِ دیگر، همه او را می‌شناسند امّا از آغاز و نحوۀ شکل‌گیری سیر فکری او اطلاع چندانی ندارند. شاید بی‌مقدّمه بتوان این عدمِ شفّافیت را که خود در شناختِ این نظریه‌پرداز دارای بار معنایی فراوانیست و ما امیدواریم توضیحات ما در ذیل، علت آن را روشن کند، با این شعرِ کلیمِ کاشانی بهتر تبیین کرد که: ما ز آغاز و از انجامِ جهان بی خبریم اوّل و آخرِ این کهنه کتاب افتادست او متولد سال 1942 میلادی است و با کتابِ تجربۀ بیگانه در سال 1984 برای اولین بار، در صحنۀ روشنفکری فرانسه، ظاهر می‌شود و سیرِ نوشته های او با کتاب برای نقد ترجمه ها: ژُن دُن که درسه ماهِ آخرِ عمر کوتاهِ خود در بیمارستان به رشتۀ تحریر درمی آورد، در سال 1991 پایان می یابد . دراین میان، یک کتابِ دیگر و بیشتر شناخته شده هم از او با عنوانِ ترجمه و جزء کلمه یا بیتوته‌ای در دوردست چاپ می شود. او همچنین مقالات زیادی را در مجلات متفاوت به چاپ رسانده که دسترسی به آن‌ها به علتِ «پراکنده» ‌ بودنشان، نه تنها برای مخاطبانِ ایرانی، بلکه برای مخاطبانِ فرانسوی زبان هم دشوار است. البته او نوشته‌های به چاپ نرسیدۀ زیاد دیگری هم دارد که بنیادی به نام «بنیادِ آنتوان برمن» ، مسئولیت انتشار آن ها را پس از فوت او به عهده گرفته است. از فعالیت‌های این بنیاد، به عنوانِ مثال، می‌توان به انتشارِ کتابی در سال 2011 که به تفسیر متن معروف و مهم والتر بنیامین ، یعنی «رسالت مترجم» ، اختصاص دارد، اشاره کرد.

کلمات کلیدی