اثر گذاری پاندمی‏ها(نظیرکرونا)برحمل‏ونقل‏عمومی یکسان نیست. بااین‌حال کمتر مطالعه‏ای به نقش معیارهای میانجی دراین اثرگذاری پرداخته‏است. براین‏اساس تحقیق حاضر برآن است در قالب روش توصیفی-تحلیلی، معیارهای مرتبط‏با تغییرات تعدادمسافران قطارشهری‏مشهد در دوران‏کرونا را بررسی کند. جامعه آماری شامل مسافران خط2قطارشهری بتفکیک ایستگاه دربازه زمانی 1397تا1398(قبل از کرونا) و 1399تا 06/1400(پس از کرونا) و کاربری‌های خدماتی 500متری پیرامون‏هرایستگاه و متغیرهای تحقیق نیز شامل تغییرات مسافران خط2قطارشهری بعدکرونا(متغیر وابسته)، تعدادجمعیت و درآمدساکنین و نوع کاربری‌های پیرامون هر ایستگاه(متغیر مستقل) می‏باشد. پس از مطالعات نظری و تدوین مدل‏مفهومی، باتشکیل پایگاه اطلاعات مکانی از موقعیت هرایستگاه، داده‏های مربوط به تعدادمسافر، جمعیت‏ساکن، درآمدافراد و کاربری‌های پیرامون هرایستگاه، در آن ثبت گردید. بهره‏گیری از روش‌های آمارتوصیفی و استنباطی، اساس کار در این زمینه بوده است. نتایج نشان داد،کرونا تاثیریکسانی برتغییرات مسافران در ایستگاه‌های خط2نداشته، به گونه‏ای‏که در33% ایستگاه‌ها پس از کرونا تعداد مسافران افزایش و در67%کاهش یافته است. استفاده از آزمون‌های \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"تی‏دونمونه‏ای‏مستقل\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"، \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"ترند\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" و \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"همبستگی\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" بیانگرآن‏بودکه متغیرهای جمعیت، درآمد وتنوع کاربری به عنوان متغیرهای میانجی ارتباطی با تغییرات مسافران ندارند. درحالی‌که سطح و عملکرد کاربری‌های خدماتی ارتباط معناداری را با این موضوع نشان داد. یافته‏های تکمیلی حاصل از روش \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"تحلیل تمایزی\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" نشان داد که دربین کاربری‌های خدماتی، نحوه‏ آرایش کاربری‌های تجاری و کارگاهی مهمترین عامل در تمایز محدوده‏های با افزایش و کاهش تعداد مسافران است. انطباق کاربری‌های کوچک مقیاس تجاری و همجواری آنها با کاربری‌های کارگاهی-تولیدی در محدوده‏های با افزایش مسافر، قابلیت انعطاف‏پذیری این الگو در مقایسه با الگوهای بزرگ مقیاس را در مواجهه با پاندمی‏ها نشان داد که می‏تواند دستمایه خوبی برای مطالعات آتی باشد.

کلمات کلیدی