ساختمان سبز،از جمله جریانهای نوین معماری در عصر حاضر است که درپاسخبهافزایش بیرویه استفاده از منابع انرژی و لزوم حفظ این منابع برای نسلهای آیندهمطرح میشود وکاهش تأثیرات مخرب زیستمحیطی و سالمت و آسایش ساکنان را به همراه دارد. طراحی صحیح و کارآمد ساختمانها مبنی بر معیارهای بهینهسازی مصرف انرژی، راهکاری جهت دستیابی به هدف سبزسازی ساختمانها است. در این خصوص با هدف ارائه چارچوبی نظاممند و کاربردی از معیارهای طراحی معماری در بهینهسازی مصرف انرژی، منابع مختلفی به روشتوصیفی-تحلیلیمطالعه، بررسی و ارزیابی شدند. با استخراج معیارها شش گروهبندی کلی با عناوین شکلساختمان، ویژگیهای نزدیک ساختمان، پوشش خارجی ساختمان و معماری داخلی ساختمان ارائه شد. بر مبنای استفادهاز انرژیهای طبیعی و تجدیدپذیر نور خورشید و باد جهت گرمایش و سرمایش ساختمان و کاهش استفاده ازسوختهای فسیلی و انتشار گازهای گلخانهای، معیارهای کاربردی طراحی معماری به تفکیک درششگروهبندیتقسیمبندی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده بهکارگیریصحیحاین معیارهاطبق چارچوب ارائه شدهکه در این میان میتوان به نسبت سطح با تأثیرگذاری بر شکل ساختمان در حیطه کاهش اتالف انرژی، سایبانها و پیشآمدگیها به عنوان ابزاری در جهت کنترل بهرهوری انرژی،پنجرههابه عنوان بغرنجترینمسائلساختمان و جانمایی و تناسباتفضاهای داخلی به منظور حداکثر کارایی در طراحی ساختمان سبزاشاره کرد،امری ضروریدر بهینهسازی انرژی در ساختمانهای سبزاست

کلمات کلیدی