پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد تفسیرگرایی اجتماعی به مطالعه انتقادی طرح مسکن مهر در کلانشهر مشهد از منظر ذینفعان(متخصصان و ساکنان) می‎پردازد. روش‎شناسی پژوهش حاضر، روش‎شناسی کیفی است و از روش نظریه زمینه‎ای و تکنیک مصاحبه عمیق برای انجام عملیات تحقیق استفاده شده است. روش نمونه گیری به شیوه نمونه گیری هدفمند و نظری استفاده شده است و حجم نمونه ۱۶ نفر می باشد. یافته‎های به دست آمده شامل پنج مقوله عمده به این شرح می‎باشند که عبارتند از: ضعف نظام اقتصادی، عدم توجه به ابعاد اجتماعی- فرهنگی، ناکارآمدی نظام کالبدی، ضعف مدیریتی، مسائل عملکردی. نتایج حاصل از داده‎ها حاکی از آن است که کیفیت مسکن دارای سطوح و ابعادی چندگانه است و نگاه تک‎بعدی به این مسئله سبب ایجاد مشکلات و آسیب‎های فراوان شده که به دنبال آن نارضایتی افراد را در پی دارد.

کلمات کلیدی