از دوره آنتروپوسن تاکنون، به دلیل گستردگی فعالیت‌های انسان و بهره‌برداری بیش از ظرفیت از منابع طبیعی، تعداد و شدت تاثیر مخاطرات محیطی نیز افزایش یافته است. در بیشتر مواقع، وقوع مخاطرات با خسارات مالی و جانی همراه می‌باشد. به نحویکه بخشی از این خسارت، به دلیل عدم آگاهی از واقعه و بخش دیگر، به واسطه عدم آگاهی در مقابله با واقعه است. انقلاب صنعتی سوم (عصر دیجیتال) و چهارم (عصر هوش مصنوعی)، به جهت استفاده گسترده از داده و تجزیه و تحلیل فضایی آنها، امکان مدیریت مناسبتری را جهت کاهش اثرات مخاطرات محیطی فراهم نموده است. این پژوهش که مبنتی بر ساختار اکتشافی- کاربردی است، به موضوع اهمیت و جایگاه هوش مصنوعی در جهان و کاربرد آن در مدیریت مخاطرات محیطی و محیط زیست پرداخته است. از سال 2014 مقالات علمی متعددی در زمینه کاربرد هوش مصنوعی به چاپ رسیده است. اما از سال 2017 تاکنون محققان به دنبال درک شهودی هوش مصنوعی در نوع کاربرد خود بودند. به طوریکه استفاده از این علم با کاربرد در منابع طبیعی و محیط زیست همچون پهپادها برای جلوگیری از آتش سوزی جنگل‌ها، در بررسی تغییرات آب و هوایی، توسعه سیستم‌های هشدار اولیه تخریب سرزمین و بیابان‌زایی، فرونشست زمین، مانیتورینگ حیات وحش، امنیت غذایی، گرد و غبار و فرسایش خاک روند رو به رشدی را نشان می‌دهد. کاربرد و توسعه هوش مصنوعی در مطالعات منابع طبیعی و محیط زیست، امکان مدیریت ریسک (احتمال وقوع خطر) به جای مدیریت بحران (وقوع خطر) و کاهش اثر مخاطرات محیطی را فراهم می‌نماید.

کلمات کلیدی