معماری فقط علم و تکنولوژی نیست بلکه بعنوان یک مسئله فرهنگی و اجتماعی مطرح است و معانی فرهنگی معماری پیوسته در حال تغییرند . تکنولوژی نیز امروزه یک واقعه معمولی نیست بلکه بصورت کلی ، اتفاقی تاثیرگذار و گزینشگر می باشد و ضروری است از دید فلسفی و نظری با دقت بررسی شود. در همین راستا پژوهش حاضر به تبیین ارتباط تکنولوژی و معانی فرهنگی بویژه در معماری پرداخته است . پژوهش از لحاظ ماهیت از نوع کیفی ، از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش پژوهش ، از نوع تحلیل محتوای استنباطی می باش د و با هدف شفاف سازی ابعاد ارتباط ناگسستنی تکنولوژی و معانی فرهنگی بویژه در معماری صورت گرفته است . ب دین منظور معانی و فلسفه تکنولوژی ، ارتباط تکنولوژی با فرهنگ و هویت فرهنگی ، جهان بینی ، اقلیم و جهانی شدن مورد بررسی قرار گرفته است . تکنولوژی همچنان ابزار مهمی برای نشاندادن مفاهیم معماری است و استفاده از آن نوعی فرهیختگی و پیشرفت را به همراه دارد، اما به عنوان هدف مطرح نمی باشد و از آنجا که الگوهای فرهنگی و ساختارهای ذهنی در مفهوم شهر و صورت معماری نمایان می گردد لازم است در ورود تکنولوژیهای نوین ، حفظ فرهنگ و هویت ملی و بومی در الویت قرارگیرد. بعلاوه هر زمینه و متن شهری دارای مقیاس، حجم ، فرم فضایی و مصالح و شیوه معماری و شهرسازی ویژه خود است که به طراحان دقیق درمورد نحوه مداخلات کالبدی رهنمودهای لازم را ارائه می کند. از سوی دیگر، جهانی شدن انسانها را از دایره تنگ مکان رهایی داده و در گستره فضا و زمان با هم مرتیط ساخته است اما سرزمین زدایی ناشی از فرآیند جهانی شدن که توانایی هویت سازی مکان را تحلیل برده و محل را به یک فضای فرهنگی پیچیده تبدیل می کند، موجب نوعی بحران هویت می شود . از این رو برای مقابله با چنین چالش هایی ، هویت سازی فرهنگی امری مهم و ارتباط سازنده و همسوی تکنولوژی با معانی فرهنگی بویژه در معماری ضرورتی انکارناپذیر است .

کلمات کلیدی