یکی از مسائل مهم انسانها، نیاز به فراروی از زندگی کنونی و درک مسائل بنیادین آن میباشد. هدف پژوهش پیش رو، معرفی تأمل فلسفی به عنوان راه حل این مسئله میباشد. این پژوهش با توجه به نقش بیبدیل مربی در فرآیند تعلیم و تربیت و با استفاده از روش تحلیل و توصیف آثار تربیتی استاد علی صفایی حائری و منابع مشاورهی فلسفی، در بخش اول همراه با معرفی اسارتها به عنوان یکی از مهمترین علل محدودیتهای انسان، راه رهایی و تجربهی زندگی آکنده را حرکت و رهایی از پیرامون (جهان محدود و درگیر با اسارتها)، از طریق تأمل فلسفی بیان مینماید. جریان تأمل فلسفی انسان با شناخت حاصل از تدبر، تفکر و تعقل و اشتیاق برآمده از این آگاهی آغاز میگردد. در بخش دوم این نوشتار با تمرکز بر جایگاه مربی به معرفی مربی برانگیزاننده به عنوان مربی هم طراز با این نگاه پرداخته و با ذکر جلوههایی از اسارتهای او، سعی در بیان لزوم حضور مربی راه رفته (خود از اسارتها رها شده) در کنار متربی، در پیمودن این مسیر دارد. او با در نظر گرفتن پیرامون منحصر به فرد متربی و طرح سوالات اساسی به منظور حرکت فکر و رساندن متربی به خودراهبری، مراحلی از جمله: شناخت عظمت وجودی خود (اشاره به این نکته که فقط ساخته شدهها میتوانند سازنده باشند)، شناخت محبوب و سپس دستگیری از دیگران را میگذراند.

کلمات کلیدی