کرکدار بودن بذر پنبه یکی از محدودیتهای کشت مکانیزه آن و کرکزدایی نیز فرآیندی آسیب رسان به محیط زیست و جنین بذر است. استفاده از پوششهای مختلف شیمیایی به جهت بهبود کیفیت پنبه و پوشاندن کرکهای اطراف بذر از جمله راه حلهای پیشنهادی در این زمینه است. به همین منظور رقم ورامین باکرک و بدون کرک در قالب طرح کاملا تصادفی و با استفاده از آزمایش فاکتوریل با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. رقم ورامین )باکرک، بدون کرک( به عنوان فاکتور اول و 5 سطح پو شش بذر )بدون پو شش، هیومیک ا سید، جیبرلین، عنا صر میکرو و کیتوزان( به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شده اند. صفات مورد بررسی در این آزمایش درصد جوانه زنی و متوسط زمان جوانه زنی بود. نتایج این آزمایش نشان داد که تفاوت معنی داری در سطح احتمال یک و پنج درصد بین پوشش های مختلف در رقم ورامین باکرک و بدون کرک وجود دارد. پوشش عناصر میکرو نسبت به شاهد )بدون پوشش( درصد جوانه زنی را 13 درصد بهبود بخشید و جیبرلین نیز عملکرد بهتری را نسبت به شاهد برای متوسط زمان جوانه زنی به ثبت رساند. همچنین اثر متقابل 2 عامل وضعیت کرک در پو شش بذر نیز نشان داد که پو شش عنا صر میکرو در رقم ورامین باکرک و کیتوزان در بدونکرک به ترتیب 16 و 31 در صد نسبت به شاهد برای شاخص درصد جوانه زنی عملکرد بهتری را به ثبت رساندند. از طرفی پوشش جیبرلین در رقم ورامین باکرک و کیتوزان در بدون کرک، متوسط زمان جوانه زنی را نسبت به شاهد به ترتیب 6 و 4 در صد بهبود بخشیدند. به طور کلی نتایج این برر سی نشان داد که پو شش دهی تاثیر مثبت و معنی داری بر روی شاخص های مورد مطالعه داشته است اما موفقیت یک پوشش به عوامل متعددی بستگی دارد و در ورامین باکرک و بدون کرک برای دو شاخص درصد و متوسط زمان جوانه زنی بهترین تیمارها با یکدیگر تفاوت داشتند.

کلمات کلیدی