حکمرانی گردشگری پایدار، رویکردی جامع برای مدیریت گردشگری است که به دنبال تعادل بین توسعه اقتصادی، حفاظت از محیط زیست و رفاه اجتماعی در مقاصد گردشگری است. حکمرانی گردشگری پایدار بر همکاری و مشارکت ذینفعان مختلف، از جمله دولت، صنعت گردشگری، جوامع محلی و سازمان های غیر دولتی(NGO) تأکید داشته، تا زمینه‌های بازی بین ذینفعان همسطح و امکان مشارکت تمامی ذینفعان در روند توسعه پایدار مقاصد گردشگری تسهیل شود. یکی از چالش های کلیدی در توسعه حکمرانی گردشگری پایدار، تعارض ذینفعان است. ذینفعان مختلف در مقاصد گردشگری ممکن است منافع، اهداف، نگرش ها و اولویت های متفاوتی داشته باشند، که با نگرش ها، اهداف و منافع سایر ذینفعان همخوانی نداشته باشد. این امر می تواند منجر به بروز درگیری و تنش شود. لذا باید علل و زمینه های بروز این تعارضات شناسایی و به طور موثر حل شوند تا به توسعه پایدار گردشگری دست یافت. از این رو این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از داده های اسنادی- کتابخانه ای، به بررسی ادبیات مربوط به تعارض ذینفعان و مدیریت مشارکتی تعارض در مقاصد گردشگری پرداخته است. با بررسی چندین مطالعه موردی، مهم ترین زمینه ها و علل تعارض میان ذینفعان گردشگری یک مقصد را نشان داده و راهبردهای مشارکتی از طریق مداخله یک عامل میانجی، را به عنوان شیوه مدیریتی مناسب برای حل تعارض های موجود در گردشگری پیشنهاد داده است.

کلمات کلیدی