گونه‏ های اندمیک از اهمیت ویژه‏ای در زیست‏شناسی حفاظت، جغرافیای زیستی و مدیریت تنوع زیستی برخوردارند. مدیریت و حفاظت از گونه‏های اندمیک نیازمند ارزیابی این گونه‏ها بر اساس ترکیبی از روش‏های ریختی و مولکولی می‏باشد. این مطالعه به بررسی و مرور مطالعات انجام شده در زمینه پستانداران اندمیک ایران پرداخت. ابتدا با جستجو در منابع، گونه‏هایی که به عنوان گونه اندمیک ایران معرفی شده بودند استخراج شدند و سپس با رجوع به مطالعات انجام شده در گذشته، وضعیت تاکسونومیکی و محدوده پراکنش آن­ها مجددا اندمیک بودن آنها بررسی گردید. از بین 13 گونه مورد بررسی، حشره خور شوش (Crocidura susiana)، همستر دم‏دراز فشمی ‏(Calomyscus grandis)، همستر دم‏دراز زاگرسی (Calomyscus bailwardi)، و ول قزوینی (Microtus qazvinensis) اندمیک ایران ‏می‏باشند. فرضیه اندمیک بودن برای ول برفی لی (Chionomys layi)، دوپای فیروز (Scarturus firouzi)، و دوپای ویلیام (Scarturus williamsi) با توجه به مطالعات اخیر رد شد. ننتیجه گیری در مورد اندمیک بودن ول ایرانی (Microtus irani)، خفاش هیرکانی (Myotis hyrcanicus)، زیر گونه مرکز ایران سنجابک درختی (Dryomis nitedula pictus)، ول کرمانی (Microtus kermanensis)، دوپای سه انگشتی تالر (Jaculus thaleri)، دوپای توسی (Scarturus toussi) و جمعیت دوپای ویلیام (Scarturus williamsi) در منطقه کپه داغ نیازمند مطالعات تکمیلی بوم شناختی و رده بندی می‍باشند.

کلمات کلیدی