زمینه: نوجوانی دوره‌ای مهم در گسترۀ زندگی است که کیفیت عملکرد در آن می‌تواند بر سلامت روان در بزرگسالی افراد بسیار مؤثر باشد. در حال حاضر زندگی همۀ افراد به‌ویژه نوجوانان پیوندی جدانشدنی و عمیق با فضای مجازی دارد که می‌توان برای آن فرصت‌ها و آسیب‌های متعددی را در نظر گرفت. با توجه به حساسیت دورۀ نوجوانی طراحی مداخلاتی کارآمد و به روز و مبتنی بر فرهنگ در زمینۀ کاهش وابستگی آسیب‌زا به فضای مجازی در نوجوانان مورد تأکید است. هدف: این پژوهش با هدف تدوین و اعتباریابی بستۀ آموزشی کاهش وابستگی آسیب‌زا به فضای مجازی در نوجوانان انجام گردید. روش: روش این پژوهش از نوع کیفی و به روش سنتزپژوهی آمیخته بود. به‌منظور طراحی بستۀ آموزشی، از نتایج و مبانی نظری موجود در پژوهش‌های انجام شده استفاده گردید. برای کسب اطمینان از روایی مطلوب بستۀ آموزشی، از روش روایی محتوایی با استفاده از مدل لاوشه با پانل خبرگان 10 نفری شامل متخصصان حوزۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی و از دو ضریب کمی نسبت روایی محتوایی و شاخص روایی محتوایی استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس پژوهش‌های انجام شده بستۀ آموزشی در قالب 9 جلسه تدوین شد. دو ضریب کمی نسبت روایی محتوایی و شاخص روایی محتوایی به ترتیب 94/0 و 79/0 محاسبه گردید. این پژوهش نشان داد که کلیۀ جلسات بستۀ طراحی شده ضروری است و محتوای کلیۀ جلسات، کاملاً مرتبط و یا مرتبط با اهداف تشخیص داده شد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که بستۀ آموزشی کاهش وابستگی آسیب‌زا به فضای مجازی در نوجوانان از روایی محتوایی مناسب برخوردار است و روایی و پایایی لازم را برای انجام کارهای مشاوره و پژوهش دارد. به‌عبارتی بستۀ آموزشی تدوین شده در کاهش وابستگی آسیب‌زا به فضای مجازی در نوجوانان مؤثر است.

کلمات کلیدی