پلی‌هیدروکسی‌آلکانوآت‌ها پلی‌استر‌های زیستی هستند که 100% تخریب‌پذیر بوده و ویژگی‌هایی مشابه پلاستیک‌های رایج از خود نشان می‌دهند. تولید این پلی‌‌استرها در باکتری در فاز سکون انجام می‌شود. افزایش هرچه بیشتر توده‌ی باکتری در فاز لگاریتمی زمینه‌ساز تولید هرچه بیشتر پلیمر در فاز سکون خواهد بود. در این پژوهش، باکتری Cupriavidus necator ATCC17699 و گلوکز حاصل از تجزیه‌ی آنزیمی کاغذ به عنوان منبع کربن ارزان‌قیمت، مورد استفاده قرار گرفت. بهینه‌سازی تک‌متغیره و چند‌متغیره به روش سطح‌پاسخ روی فاکتورهای غلظت گلوکز، نسبت نیتروژن به کربن (N:C)، نوع منبع نیتروژن (اوره، عصاره‌ی مخمر، آمونیوم سولفات و آمونیوم نیترات) و pH اولیه‌ی محیط کشت به منظور دست‌یابی به بالاترین توده‌ی زنده انجام گرفت. جذب سوسپانسیون باکتری در nm600، جرم خشک توده‌ی سلولی و شمارش سلولی زنده (تعداد سلول در میلی‌لیتر) به منظور بررسی میزان تولید توده انجام شد. در بررسی تک‌متغیره 6pH=، 5/0=N:C، غلظت گلوکز 30 گرم بر لیتر و منبع نیتروژن عصاره‌ی مخمر بهترین نتیجه‌ی کلی را شامل جذب 76/5، جرم خشک g/l 46/9 و CFU=1E10 با استفاده از گلوکز خالص نشان دادند. بهینه‌سازی چند‌متغیره نیز با تأیید نسبی نتایج تک‌متغیره بیشترین میزان تولید توده را در 5/0N:C=، 6=pH، غلظت گلوکز g/l 33/33 و منبع نیتروژن عصاره‌ی مخمر پیش‌بینی کرد. بالاترین میزان توده‌ی تولیدی بعد از تمامی مراحل بهینه‌سازی، جرم خشک g/l 49/10، جذب 34/6 و CFU=1.33E10 با استفاده از گلوکز خالص و جذب 03/6، جرم خشک سلولی g/l 34/10 و CFU=1.2E10 با استفاده از گلوکز حاصل از تجزیه‌ی آنزیمی کاغذ بود که به ترتیب 99% و 95% مشابهت با مقادیر پیش‌بینی‌شده نشان دادند.

کلمات کلیدی