امید یکی از متغیرهای مؤثر بر کیفیت زندگی و سلامت اجتماعی اعضای جامعه است. این مؤلفه به‌ویژه در میان دانشجویان اهمیت ویژه‌ای دارد، چرا که آنان نسل آینده‌ساز جامعه به شمار می‌روند. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان امید به آینده شغلی در میان دانشجویان رشته مددکاری اجتماعی انجام شده است؛ رشته‌ای که طی دهه‌های اخیر توسعه قابل توجهی یافته و از یک سو نقشی کلیدی در تأمین سلامت اجتماعی ایفا می‌کند و از سوی دیگر، با چالش‌های جدی در عرصه اشتغال روبه‌رو است. این مطالعه به روش پیمایشی و با مشارکت ۱۰۰ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی مددکاری اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۲–۱۴۰۳ انجام شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بین ابعاد امید به آینده شغلی (شامل؛ امید به تأثیرگذاری اجتماعی، تحقق احترام اجتماعی و تأمین مالی) و متغیرهای هدفمندی و انگیزش تحصیلی رابطه معنی‌داری وجود دارد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که سطح امید به آینده شغلی در میان دانشجویان مورد مطالعه اندکی بالاتر از حد متوسط است.

کلمات کلیدی