زمینه و هدف: تعارض در هر رابطه زناشویی امری طبیعی محسوب می‌شود اما آنچه یک ازدواج را به پیوندی موفق بدل می‌کند، توانایی زوج‌ها در حل تعارض سازنده، عدم استفاده از خشونت و ارتقا تاب‌آوری در جهت مدیریت بحران‌های زندگی است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج‌درمانی گاتمن بر سبک‌های حل تعارض، خشونت زناشویی و تاب‌آوری خانواده در دوران همه‌گیری ویروس کووید-19 است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش‌شناسی در زمره پژوهش‌های نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل زوج‌های مراجعه‌کننده به کلینیک‌های پیوند و آفتاب شهرستان نیشابور بود که بر اساس خود اظهاری‌هایشان، با آغاز همه‌گیری ویروس کووید-19، تعارضاتشان به‌شدت افزایش‌یافته و از خشونت در هنگام بروز تعارضات استفاده می‌کردند. در این مطالعه حجم نمونه 24 نفر (12 زوج) بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه‌ زوج‌درمانی گاتمنی و کنترل گمارده شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه سبک‌های حل تعارض رحیم فرم تجدیدنظر شده (1996)، پرسشنامه تاکتیک‌های حل تعارض (CTS2) و مقیاس اندازه‌گیری تاب‌آوری خانواده (FRAS) بود. درنهایت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS -23 و روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره انجام شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که زوج‌درمانی به روش گاتمن منجر به افزایش کاربرد سبک‌های حل تعارض سازنده و کاهش استفاده از سبک‌های حل تعارض غیر سازنده در زوج‌های گروه آزمایش‌شده است (01/0>P). بعلاوه این مداخله منجر به کاهش خشونت زناشویی (01/0>P) و افزایش تاب‌آوری خانواده (001/0>P) در زوج‌های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، از زوج‌درمانی به شیوه گاتمن می‌توان به‌عنوان روشی مؤثر برای بهبود سبک‌های حل تعارض، کاهش خشونت زناشویی و ارتقا تاب‌آوری خانواده در شرایط بحرانی مانند همه‌گیری ویروس کووید-19 استفاده نمود.

کلمات کلیدی