صنعت آبمیوه با مواد خامی سروکار دارد که در بسیاری از ویژگی های کیفی به میزان زیادی با یکدیگر اختلاف دارند. از اهداف این صنعت، فرآیند کردن میوه با کمترین هزینه ممکن می باشد درحالیکه خواص ارگانولپتیکی و پایداری محصول حفظ شود. حضور مواد تلخ، یک محدودیت عمده در مقبولیت تجاری آبمیوه می باشد. تلخ ترین ترکیباتی که در آب مرکبات وجود دارند شامل، نارینجین (naringin)، لیمونین (limonin) می باشد. این ترکیبات تلخ در تمام قسمت های گریپ فروت و پرتقال یافت می شوند. نارینجین ترکیب عمده موجود در گریپ فروت و به مراتب تلخ ترین ترکیب می باشد. آستانه ی چشایی آن در آب حدود ppm 20 می باشد اما سطح ppm 1.5 نیز احتمال دارد تشخیص داده شود. سطح نارینجین را می توان با تکنولوژی هایی مانند تلخی زدایی جذبی، روش های شیمیایی، تیمار توسط رزین های پلی استایرن دی وینیل بنزن استایرن (DVB)، تیمار بتاسیکلودکسترین کاهش داد. این تکنولوژی ها دارای محدودیت های فراوانی می باشد. بنابراین در این مطالعه تولید آنزیم نارنجیناز توسط گونه میکروبی آسپرژیلوس نایجر مورد بررسی قرار گرفت. پس از تولید آنزیم نارنجیناز، حالت جامد این آنزیم را بر شیشه های متخلل در یک راکتور آنزیمی برای تبدیل نارینجین به پرونین، تثبیت شد. . فرآیند در بافر 0.1 مولار گلیسین/NaOH در pH 12 انجام گرفت؛% 98تبدیل صورت گرفت. نارینجنین موجود در جریان محصول، توسط CHCl3 ستخراج شد و سوبسترای واکنش نداده در فاز آبی به راکتور برگشت داده شد. می توان ادعا کرد که این فرآیند، اولین فرآیند بدون مشکل در تهیه پرونین می باشد. بنابراین در یک نتیجه گیری کلی میتوان بیان نمود که استفاده از آنزیم نارنجیناز تثبیت شده، می تواند به عنوان جایگزینی مناسب جهت تلخ زدایی در صنعت آبمیوه باشد.

کلمات کلیدی