استفاده از پوشش‌های خوراکی روشی برای حفظ و نگهداری میوه‌ها و محصولات کشاورزی به شمار می‌آید. پوشش‌های خوراکی با کاهش شدت تنفس میوه‌ها، ماندگاری آن‌ها را به صورت چشم‌گیری افزایش و میزان ضایعات را کاهش می‌دهند. هدف از این پژوهش، بهینه‌یابی تولید پوشش خوراکی برای نگهداری طولانی‌مدت \\\\\\\\\\\\\\\"انگور\\\\\\\\\\\\\\\" (گونه عسگری به دلیل فساد‌پذیری بالا و فراوانی زیاد) توسط روش سطح پاسخ (RSM) و طرح عرف بهینه می‌باشد. از غلظت‌های مختلف نشاسته سیب‌زمینی استیله شده (3, 5 and 7 gr) و روغن سبوس برنج (0, 0.5, 1, 1.5 and 2 gr) جهت تولید پوشش بهره گرفته شد. همه نمونه‌ها تحت سرعت‌‌های مختلف اولتراتورکس (7, 14.5 and 22 rpm) هموژن گشتند. پارامتر‌های افت وزن میوه، پایداری و aw پوشش به عنوان پاسخ‌های طرح آزمایشی در نظر گرفته شدند. تیمار‌ها (20 نمونه در2 تکرار) در سردخانه‌ای با دمای °С 4 و رطوبت 70 % به مدت 28 روز ذخیره‌سازی شدند. پارامتر‌های کیفی انگور شامل TSS، TA، pH، بافت و افت وزن هر 2 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین میزان حبه‌های کپک‌زده در پایان دوره انبارداری محاسبه گردید. مدل‌های توسعه‌یافته مربوط به افت وزن نمونه‌ها، پایداری و awژل امولسیونی پیش‌بینی کردند که بهره‌گیری از 2 % روغن سبوس برنج، 57/6 % نشاسته سیب‌زمینی استیله شده و سرعت هموژن کردن 7 rpm، منجر به ایجاد ژل امولسیونی با بیش‌ترین پایداری (6/93 %) و کم‌ترین aw (77/0) می‌شود

کلمات کلیدی