هدف: هدف بررسی اثربخشی روش تدریس تلقین زدایی مبتنی بر دو نیمکره مغز بر نگرش و اضطراب ریاضی دانش آموزان متوسطه اول بود. روش: پژوهش از نوع آزمایشی با طرح مطالعات تک موردی بود. انتخاب آزمودنی ها در این مطالعه، به صورت در دسترس و هدفمند از میان دانش آموزان دختر پایه هشتم در شهر مشهد انجام شد. دو آزمودنی به ترتیب 4و 7 جلسه آموزش سنتی را دریافت و بعد از هر جلسه آزمون های نگرش و اضطراب ریاضی را پاسخ دادند؛ بدین ترتیب خط پایه برای هر دانش آموز مشخص شد. پس از مشخص شدن خط پایه هر دانش آموز؛ تنفس ریتمیک همراه با آموزش ریاضی به آزمودنی ها ارائه و از موسیقی و تن آرامی نیز بهره گیری شد. آزمودنی ها به ترتیب 6 و 3 جلسه بدین شیوه آموزش دیدند. در پایان، سنجش دوباره از نگرش و اضطراب ریاضی به عمل آمد. به منظور پیگیری تداوم نگرش مثبت به ریاضیات و تداوم کاهش اضطراب ریاضی، بعد از یک ماه، مجددا آزمودنی ها مورد ارزیابی قرار گرفنتد. یافته ها: طبق نتایج، مداخله حاصل از تلقین زدایی و تدریس مبتنی بر دو نیمکره مغز در افزایش نمرات نگرش به ریاضی (با شاخص دلتای 68/48 و 11/3) و کاهش نمرات اضطراب ریاضی (با شاخص دلتای 18/2 و 2) تاثیر گذار بود و مداخله آزمایشی باعث افزایش نمرات نگرش به ریاضی و کاهش نمره اضطراب ریاضی بود. نتیجه گیری: نتایج بیانگر تاثیر مثبت تدریس مبتنی بر دو نیمکره مغز بر نگرش به ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی بود.

کلمات کلیدی