سورگوم به دلیل مقاومت به خشکی و محتوای بالای نشاسته، منبع مناسبی برای استخراج نشاسته است. اما به دلیل ویژگی‌های عملکردی ضعیف، استفاده از نشاسته آن با محدودیت مواجه است. استفاده از پلاسمای غیرحرارتی به ‌عنوان روشی نوظهور می‌تواند برای افزایش عملکرد نشاسته سورگوم از جمله بهبود شفافیت، حلالیت و مقاومت به انجماد-ذوب آن مفید باشد. از این رو، در این پژوهش، اثر متغیرهای تیمار پلاسما شامل نوع گاز (هوا و آرگون) و زمان تیمار (1، 10 و 20 دقیقه) بر شفافیت، حلالیت (در دماهای 55، 65، 75 و 85 درجه سانتی‌گراد)، تورم (در دماهای 55، 65، 75 و 85 درجه سانتی‌گراد) و مقاومت به انجماد-ذوب (در 4 دوره متوالی) نشاسته سورگوم بررسی شد. نتایج نشان داد که پلاسمای هوا (در مقایسه با پلاسمای آرگون) و همچنین زمان‌های بیشتر تیمار (در مقایسه با زمان کم)، در بهبود شفافیت، حلالیت و مقاومت به انجماد-ذوب (در دوره دوم تا چهارم) موفق‌تر عمل کردند. مقدار شفافیت، حلالیت (در 85 درجه سانتی‌گراد)، تورم (در 85 درجه سانتی‌گراد) و مقاومت به انجماد-ذوب (در دوره چهارم) در نشاسته تیمار نشده به ترتیب 02/14 درصد، 95/16 درصد، 66/20 گرم/گرم و 85/56 درصد بود که در نمونه هوا-20 دقیقه به 10/56 درصد، 02/70 درصد، 67/15 گرم/گرم و 06/49 درصد و در نمونه آرگون-20 دقیقه به 09/17 درصد،47/33 درصد، 24/23 گرم/گرم، 30/58 درصد رسید. احتمالاً واکنش اصلی در پلاسمای هوا، اکسیداسیون و دپلیمریزاسیون بوده، اما در پلاسمای آرگون در زمان 1 دقیقه، اغلب اتصال عرضی رخ داده و پس از آن با افزایش زمان، اثر اکسیداسیون و دپلیمریزاسیون بر اتصال عرضی غالب گردیده است.

کلمات کلیدی