رمز موفقیت سیاست توسعه منطقه‌ای، تأکید بر خصوصیات خاص منطقه مورد نظر، یا توسعه درونزا، با استفاده از پتانسیل منابع انسانی، نهادها و منابع فیزیکی محلی است. این مطالعه با هدف تعیین زیربخش‌های بالفعل و بالقوه برای برنامه‌ریزی توسعه کشاورزی استان خراسان رضوی، درصدد است تا درک درستی از توانمندی‌ها و تنگناهای شهرستان‌های استان در هریک از زیربخش‌های کشاورزی را فراهم نماید. برای این منظور از مدل‌های تحلیلی ضریب مکانی در اقتصاد فضایی برای اندازه‌گیری مزیت‌های محلی بالفعل و بالقوه شهرستان‌ها جهت برنامه‌ریزی توسعه فعالیت‌های بخش کشاورزی استان خراسان رضوی و داده‌های سال‌های 1392 تا 1397 مستخرج از سالنامه‌های آماری جهاد کشاورزی استان خراسان رضوی استفاده شده است. براساس نتایج تجزیه و تحلیل ضریب مکانی ایستا در استان خراسان رضوی، زیربخش‌های دام و شیلات پایه محسوب می‌شوند. همچنین سه زیربخش باغی، شیلات و دام پتانسیل توسعه بالایی را در استان دارند. اگرچه در مورد وضعیت زیربخش‌های باغی و شیلات استان خراسان رضوی جای نگرانی نیست، اما سهم نزولی زیربخش دام در ارزش‌افزوده بخش کشاورزی استان و نیز کاهش تعداد شهرستان‌های مزیت‌دار، به‌ویژه در تولید گوشت قرمز توجه ویژه سیاستگذاران بخش کشاورزی استان را به سمت این زیربخش می‌طلبد. انجام چنین مطالعاتی در برنامه‌ریزی‌های آتی برای تولید مداوم و مستمر محصولات بخش کشاورزی هم در سطح استانی و هم در سطح ملی می‌تواند موثر واقع شود. بهبود امنیت سرمایه‌گذاری در این زیربخش در نقاط دارای مزیت به منظور افزایش سرمایه‌گذاری به حدی فراتر از جبران استهلاک سرمایه‌گذاری‌های موجود، به عنوان یکی از راهکارهای اصلی می‌تواند درنظر گرفته شود.

Keywords